Sławomir Nieściur „Shadow Raptors: Gniazdo” – Tom III
Unia Zjednoczonych Organizacji układu Epsilon Eridani zaczyna chwiać się w posadach.
Związek Orbitalny niespodziewanie ogłasza secesję. Autonomia Sigil rozpoczyna skomplikowaną rozgrywkę polityczną, mającą na czele wzmocnienie swojej pozycji w układzie, nad jedynym zdatnym do życia skrawkiem planety AEgir. Zawisa widmo przeludnienia – tysiące przebywających w enklawach rehabilitacyjnych rezydentów pochodzących ze zniszczonych przez skuński okręt habitatów, nie mają dokąd wracać.
W przestrzeni międzyplanetarnej sprawy również przedstawiają się nie najlepiej. Osłabiona utarczkami w Układzie Słonecznym, w tym utratą największego krążownika flota admirała Krawczenki pośpiesznie uzupełnia braki w ludziach i sprzęcie. Wysłane na zniszczony w wyniku kolizji Oumuamua ekipy wydobywcze zostają znienacka zaatakowane przez maszyny obcych.
Rychło okazuje się, że gdzieś w trzewiach wraku wciąż tli się iskierka obcej świadomości, wrogiej i zdeterminowanej. Ze znajdującego się poza zewnętrznymi rubieżami układu pola asteroid w asyście dziesiątek kamiennych okrętów wojennych wyłania się wezwany przez nią legendarny habitat bojowy. Gniazdo, i wraz ze swoją morderczą eskortą rusza w kierunku ludzkich siedzib.
Opis z okładki.
Sławomir Nieściur po raz kolejny zabiera nas w ekscytującą, kosmiczną podróż, która rozszerza poprzedniczki o nowe, ciekawe wątki. Generalnie opis książki umieszczony z tyłu okładki w mojej opinii jest doskonałym wprowadzeniem do lektury i moją opinię można by skrócić do następującej frazy: „Autor odwalił kawał świetnej roboty, czekam na kolejny tom!”.
Jednakże byłoby zbyt łatwo, dlatego postanowiłem coś dorzucić od siebie. Ostrzegam przed delikatnymi spoilerami, z tego względu, że tekst byłby zbyt pusty jakbym wam czegoś nie zdradził.
Po pierwsze, starzy znajomi jak Paul Zariba, czy Greg Larsson, którzy w poprzednim tomie przeżyli kolejny atak skunów na placówkę medyczną, wpakowali się w poważne tarapaty. Zostali porwani i będą poddawani kwarantannie, ale spokojnie tutaj Covid-19 nikomu nie zagraża, więc w maseczkach nie muszą chodzić.
Po drugie, ponownie mamy do czynienia z wrakiem Oumuamua, jednakże eksploatuje go ekipa Joanne Towsend. Wydawałoby się, że zadanie jest proste, niestety nie są tam sami. Skuńska matka Gaaruu chce obronić swoje gniazdo, wobec czego korzysta z pomocy tajemniczej SI.
Po trzecie, Oli. Zauważycie, że ta SI potrafi robić cuda, ma wiele ciekawych zdolności oraz posiada ogrom wiedzy zaczerpniętych z… a nie powiem!
Więcej nie powiem. Kupcie książkę lub audiobooka i dajcie porwać się znakomitej historii! Czas na podsumowanie!
Ocena: 9/10
Dlaczego taka wysoka? Czytając trylogię z uniwersum S.T.A.L.K.E.R’a oraz wcześniejsze części „Shadow Raptors”, jestem w stanie dać mu kredyt zaufania co do kolejnych tomów „space-opery”. Z tego względu, że konsekwentnie rozwija swoje światy i każda jego postać nie jest kopią poprzedniej, lub nie została skopiowana z gry bądź filmu.
Nakreślił takich bohaterów, których chce się obserwować i zobaczyć na srebrnym ekranie lub na komputerze, czy konsoli!
Każda książka Sławomira Nieściura cechuje się dojrzałym, niekiedy brutalnym klimatem i za to lubię jego historię!
Mam też prośbę do wydawnictwa „Drageus Publishing House”: Chciałbym zobaczyć „Shadow Raptors” na angielskim rynku, macie Państwo dobrych twórców, a kto wie, może ktoś z HBO lub Netflixa nakręci serial, albo film na podstawie jego książek?
Karol Król
Komentarze
Prześlij komentarz